KROATIE
.ORG
Alles over Kroatie
Maroflin - Crni Lug Pension Lobrovic
Villa Imagine
Villa Nada
Ceric
in Kroatië.
Pag en Rab
Oude verhalen - Deel III - pagina 3 - laatste pagina van deel III
De twee Dalmatische eilanden, Pago (Pag) en Arbe (Rab), zijn veel kleiner. De kust langs het kanaal della Morlacca, die deze eilanden van de vaste wal scheidt, is steil, wild en rotsachtig. Daar heersen telkens geweldige winden en de hoogste terreinen van deze eilanden zijn onbewoond en onbebouwd.Maar aan de andere zijde, langs de kust van de Quaruerolo, is de bodem vruchtbaar en wel bebouwd. Daar tieren olijven, wijngaarden en moerbeziënbomen. De bevolking splitst zich in zeevaarders en landbouwers, tevens veefokkers terwijl de visvangst zeer bloeiend is en rijke inkomsten oplevert.
Pago (Pag) maakt een zeer eigenaardige indruk: dit eiland is eigenlijk een aaneenschakeling van kleine eilandjes, door smalle landtongen aan elkander verbonden. De stad met de zelfde naam is in de zestiende eeuw door de Venetianen gebouwd.Het besluit van de Senaat, waarbij de bouw der stad binnen een bepaalde tijd werd geeïst, berust nog in de archieven. Pago (Pag), een der sleutels van de Quarnero (Kvarner), was een punt van groot strategisch belang. worlacca, en kon dus gemakkelijker de Uskoken in Segna (Senj) blokkeren. De Venetianen bouwden hier een citadel, legden een haven aan en richtten de plaats in tot militaire post en station voor de galeien, die voor de veiligheid van de golf moesten zorgen. Het eiland telt een tiental dorpen of gehuchten. Pago (Pag) levert wijn op, bezit ook rijke zoutputten en een steenkolenmijn.
De reiziger, die een tocht door deze eilanden wil maken, moet zich van de nodige voorraad voorzien en alles wat hij behoeft zelf meenemen. Men kan zich moeilijk een begrip vormen van de levenswijze der bewoners van het binnenland. Op Cherso (Cres), Veglio en Ossero (Osor) vindt men langs de kust en vooral in de havens althans een onderkomen en wanneer men zijn eisen zeer matig stelt, kan men hier ook het nodige voor levensonderhoud bekomen. Maar als men de havens verlaat, om hetzij te paard, hetzij te voet, een van deze eilanden in zijn lengte en breedte te doorkruisen, is zelfs voor goud geen logies noch voedsel te bekomen. Nog altijd herinner ik mij de afschuwelijke smaak van een schotel olijven, in olie drijvend, die een arme vrouw van Val Cassione, ter ere van de vreemdeling, met suiker had bestrooid en mij voorzette.
(dit is de laatste pagina van Deel III)
De oostkant van Rab
vandaag 21-11-24, laatst aangepast op 06-12-15. © Hans Van Mulders